Poznań-Jeżyce, Mickiewicza 19/4

Przygnębienie czy już depresja – jak je odróżnić ?

Każdy z nas miewa gorsze chwile trwające nie tylko kilka godzin, a nawet  kilka dni czy tygodni. Mogą one się pojawiać w związku z różnymi zdarzeniami w naszym życiu : po niepowodzeniach, stratach, w żałobie czy zmianach życiowych.

Wtedy może pojawić się smutek, rozdrażnienie, zniechęcenie, poczucie bezsensu, niechęć do działania, trudności ze snem czy z apetytem – stan naturalnego przygnębienia.

Kiedy doświadczamy przygnębienia często wystarczy wsparcie bliskich, porozmawianie o problemie, przemyślenie możliwości działania czy odpoczynek.

Jednak kiedy nasz  gorszy stan emocjonalny, poznawczy i fizyczny  zaczyna się pogłębiać – nasila się lub/i trwa zbyt długo, warto zastanowić się czy sięgnąć po specjalistyczną pomoc.

Czy  przygnębienie, które odczuwamy  zaczyna przekształcać się w zaburzenie – w  depresję?  

Objawy depresji i przygnębienia

Po czym poznać, że to czego się doświadcza nie jest już tylko przygnębieniem, a zaczyna się proces chorobowy.  Co różni przygnębienie od depresji,  różnicują je objawy- ich rodzaj czy inne elementy?

Objawy przygnębienia i depresji mogą być takie same,  mogą  pojawiać się :

  • obniżony nastój,
  • uczucie zmęczenia, zmniejszenie energii
  •  brak /słabe odczuwanie przyjemności,
  • osłabienie / utrata zainteresowań,
  • poczucie winy i  bezwartościowości
  • niska samoocena  i wiara w siebie
  • pesymistyczne myśli odnośnie siebie i przyszłości
  •  pogorszenie pamięci i koncentracji,
  • problemy ze snem (bezsenność lub nadmierna senność),
  • utrata apetytu lub nadmierny apetyt,

Różnica między przygnębieniem a depresją

Ponieważ objawy przygnębienia i depresji mogą być bardzo podobne, wręcz takie same pojawia się pytanie jak je odróżnić i nie przeoczyć tego, iż nasze samopoczucie nie jest tylko przedłużającym się smutkiem czy chandrą, a przygnębiające myśli i problemy zawodowe czy rodzinne wynikają z toczącej się choroby.  

Rozróżnienie między przygnębieniem a epizodem depresyjnym dokonuje się na podstawie:

  1. czasu trwania objawów – w epizodzie depresyjnym objawy utrzymują się co najmniej  przez 2 tygodnie oraz w tym czasie dominują przez większą liczbę dni i przez większą liczbę godzin w ciągu dnia
  2. intensywności objawów – objawy upośledzają, uniemożliwiają nam  normalne (zwykłe dla nas) funkcjonowanie w co najmniej jednej sferze życia, np. życia zawodowego, rodzinnego czy społecznego. Osoba ich doświadczająca cierpi i odczuwa silny dyskomfort.

Jeśli to jednak wydaje się być depresja?

W sytuacji gdy rozpoznajemy u siebie występowanie objawów dłużej niż 2 tygodnie warto zwrócić się o pomoc do specjalisty – psychologa, psychiatry, którzy zdiagnozują sytuację i wskażą dalszą ścieżkę postępowania.

Warto także pamiętać, że jeśli objawy trwają  krócej , ale są intensywne i uniemożliwiają normalne funkcjonowanie, także warto szukać pomocy u psychologa czy psychiatry. 

Zwłaszcza w przypadku, gdy doświadczamy powtarzających się myśli lub zamiarów samobójczych. Wtedy nie zwlekajmy z sięganiem po pomoc, nie czekajmy na wizytę u psychologa czy psychiatry , ale skorzystajmy z pomocy interwencyjnej – telefon na 112, zgłoszenie się do Punktu Interwencji Kryzysowej, na SOR albo oddział psychiatryczny.