Psychoterapia rodzinna podejmowana jest kiedy dziecko, nastolatek boryka się z problemem w funkcjonowaniu psychospołecznym w domu, szkole, grupie rówieśniczej.
W pierwszym, konsultacyjnym spotkaniu z psychologiem, biorą udział rodzice/opiekunowie dziecka. Jest to potrzebne, aby móc zdiagnozować problem z perspektywy rodzica i oszczędzić dziecku ewentualnych krytycznych, przykrych ustosunkowań. Po konsultacji psycholog podejmuje decyzję dotyczącą dalszego działania. Kolejne spotkania najczęściej odbywają się już wspólnie z całą rodziną, choć bardzo często są one przeplatane spotkaniami tylko z rodzicami, rodzeństwem lub dzieckiem. Takie podejście do pracy terapełtycznej wynika z założenia, iż rodzina tworzy pewien system, w którym poszczególni członkowie pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach i wzajemnie na siebie oddziałują.
Zatem kiedy problem dzieje się tylko w przestrzeni rodziny pomagam całej rodzinie w jego pokonaniu, a gdy kłopot przejawia się w kontekście pozarodzinnym, np.: szkoła, rówieśnicy, pracujemy z rodziną nad wsparciem zmian w tym obszarze.
Psychoterapia rodzinna ma pomóc systemowi rodzinnemu w znalezieniu innych strategii radzenia sobie z aktualnie doświadczaną trudnością.
Częstotliwość sesji terapeutycznych oraz czas trwania ustalane są na pierwszym spotkaniu.